Αγαπητέ αναγνώστη,
Ελπίζω, για το καλό σου, να μη διάλεξες να διαβάσεις αυτό το βιβλίο αν είχες όρεξη για ευχάριστες περιπέτειες. Αν είναι έτσι, σε συμβουλεύω να το αφήσεις αμέσως, γιατί απ\' όλα τα βιβλία που περιγράφουν την άτυχη ζωή των ορφανών Μποντλέρ, " Το εργοστάσιο της συμφοράς" ίσως να είναι μέχρι στιγμής το ατυχέστερο. Ο κύριος Πόε στέλνει τη Βάιολετ, τον Κλάους και τη Σάνι Μποντλέρ στην Ουτιδανούπολη για να δουλέψουν σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας ξυλείας και εκεί, πίσω από τον κάθε κορμό, βρίσκονται κρυμμένες συμφορές και ατυχίες. Οι σελίδες αυτού του βιβλίου -λυπάμαι πολύ που το λέω- περιέχουν μεγάλες συμφορές, όπως μια τεράστια μηχανή με δαγκάνες, κακομαγειρεμένο φαγητό κατσαρόλας, έναν άντρα που έχει ένα σύννεφο καπνού στη θέση που έπρεπε να είναι το κεφάλι του, μια υπνωτίστρια, κάποιο φοβερό ατύχημα που καταλήγει σε τραυματισμό και κάμποσα κουπόνια. Έχω υποσχεθεί να καταγράψω ολόκληρη την ιστορία αυτών των καημένων παιδιών, αλλά εσύ δεν είσαι υποχρεωμένος να τη διαβάσεις, οπότε αν προτιμάς ιστορίες πιο ευχάριστες, είσαι ελεύθερος να κάνεις μια άλλη επιλογή.
Με εκτίμηση,
Λέμονι Σνίκετ